Życie Mariana Euzebiusza Buksińskiego w całości splotło się

z Żelechowem, w którym urodził się 14 sierpnia 1912 roku.
W Żelechowie ukończył 7-klasową Szkołę Powszechną a w 1933 roku Męskie Seminarium Nauczycielskie im. Józefa Piłsudskiego w Siedlcach odbywając w latach 1933/35 staż nauczycielski w Szkole Powszechnej w Żelechowie. Pierwszą pracę w zawodzie nauczycielskim podejmuje w Szkole Powszechnej w Nałęczowie.

Powołany do służby wojskowej w latach 1935-1937 kończy w

ramach powszechnego obowiązku wojskowego Szkołę Podchorążych w Krakowie, a po zwolnieniu z wojska do 1939 roku kontynuuje pracę w Nałęczowie.

W sierpniu 1939 roku zostaje zmobilizowany do obrony Kraju

i bierze udział w "Kampanii wrześniowej" w ramach 15 Pułku Piechoty; w walkach pod Wieluniem, 25 września dostaje się do niewoli niemieckiej, skąd po 2 tygodniach udaje mu się zbiec z grupą kolegów, wraca do Żelechowa i staje się członkiem zorganizowanego ruchu oporu w okręgu żelechowskim. Wstępuje do Armii Krajowej i działa w ramach 15 Pułku "Wilków Dęblińskich" w Rejonie nr 2 Żelechów w stopniu porucznika.
W czasie okupacji bierze też udział w tajnym nauczaniu organizowanym na terenie Żelechowa i należy do grupy inicjatywnej powołania Powiatowej Szkoły Ślusarskiej, która powstała W 1941 roku i w znacznej części chroniła młodzież przed wywózką do Niemiec, a także pozwalała na bardziej zorganizowane tajne nauczanie przedmiotów humanistycznych. Po wyzwoleniu Powiatowa Szkoła Ślusarska została przekształcona w Państwowe Gimnazjum Mechaniczne i dała początek kształceniu zawodowemu w Żelechowie.
W 1944 roku Marian Buksiński zostaje powołany do wojska. Polska potrzebuje żołnierzy. Wcielony do I Armii Wojska Polskiego bierze udział jako Szef Służby Topograficznej 6 Pomorskiej Dywizji Piechoty w walkach o Wał Pomorski, wyzwolenie Kołobrzega i zdobycie Berlina. Po zdemobilizowaniu w 1945 roku - w stopniu majora, wraca do Żelechowa.
Ten etap zamyka się odznaczeniem Go Medalami:
- Medalem za udział w wojnie 1939 r.
- Medalami - Brązowym i Srebrnym - Zasłużony na polu chwały,
- Medalem za udział w walkach o Berlin.

W październiku 1945 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego

Warszawskiego mianuje Pana Mariana Euzebiusza Buksińskiego nauczycielem Państwowego Gimnazjum Mechanicznego w Żelechowie - rozpoczyna się dla Niego wieloletnia praca na rzecz oświaty Żelechowskiej.
W latach 1948 - 1953 odbywa stacjonarne Studia Wyższe na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego w specjalności Biologia i Nauka o ziemi uzyskując tytuł magistra.
W czasie swojego kierowania szkołami zawodowymi w Żelechowie zmieniały się ich nazwy, otwierane były z inicjatywy Dyrektora Buksińskiego nowe kierunki kształcenia jak mechaniczne, krawieckie, rolnicze na poziomie zasadniczym i technika.
Po uzyskaniu z Państwowego Funduszu Ziemi zespołu pałacowo-parkowego i dworskich zabudowań gospodarczych przenosi siedzibę szkoły z ul. Chłopickiego do pałacu. Organizuje i wyposaża w niezbędne narzędzia i sprzęt warsztaty szkolne w budynkach gospodarczych a w pałacu sale dydaktyczne.
Borykając się jak wszyscy z ogromnym powojennym niedostatkiem, chroniąc otrzymany majątek podworski przed rozszabrowaniem a park przed wycinką na opał, tworzy stopniowo bazę szkolną i organizuje kadrę pedagogiczną, która ściąga młodzież ze znacznej części powiatu garwolińskiego, łukowskiego i ryckiego.
Żelechów powojenny zaczyna „żyć” szkołami ponadpodstawowymi i młodzieżą.
Z osobistego zaangażowania Dyrektora Buksińskiego w rozwój oświaty zawodowej w Żelechowie wyrasta w 1961 roku Jego chluba i chluba Żelechowa dnia wczorajszego i dzisiejszego - Technikum Geodezyjne, które usamodzielnia się w 1963 roku jako odrębna szkoła z siedzibą przy ul. wówczas Świerczewskiego a obecnie Piłsudskiego 49.
Dyrektorem nowej szkoły zostaje Pan Marian Buksiński, który po kilku latach Zakłada Społeczny Komitet budowy Technikum Geodezyjnego. Ofiarność rodziców uczniów tego technikum i wsparcie finansowe Kuratorium Okręgu szkolnego Warszawskiego zaowocowała oddaniem do użytku w 1973 r roku nowego obiektu szkolnego. W tym czasie było to wspaniałe uwieńczenie pracy na rzecz oświaty w swoim mieście, małym, ale - jak widać kochanym Żelechowie.
W nowej siedzibie kierował Technikum Geodezyjnym już tylko przez 1 rok odchodząc w 1974 roku na bardzo zasłużoną emeryturę.
Jego związki ze szkołą nie uległy całkowitemu zerwaniu. Przez wiele lat jeszcze pracował z młodzieżą ucząc ją, jak przez poprzednie lata, rysunku geodezyjnego.

Za swoją intensywną i owocna w minionych latach pracę

organizatorską i pedagogiczną otrzymywał wielokrotnie nagrody i odznaczenia, w tym m.in.:

- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1973 r.
- Odznakę "Za zasługi w dziedzinie geodezji i kartografii" w 1977 r.
- Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego za tajne nauczanie w 1985 r.

W 1991 roku Dyrekcja Zespołu Szkół Zawodowych

w Żelechowie wystąpiła z wnioskiem do Ministra Edukacji Narodowej o odznaczenie Pana Dyrektora Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Minister przyznał Medal, którym Pan Dyrektor miał być odznaczony z okazji Dnia Edukacji Narodowej 14 października 1991 r.
Pan Dyrektor Marian Euzebiusz Buksiński zmarł 16 września 1991 r.
Medal ten jako pamiątka jest przechowywany za zgodą rodziny w Izbie Tradycji Szkoły.

Pan Dyrektor Buksiński wykazał się nie tylko ogromnymi

zdolnościami organizatorskimi, ale też wyjątkowym taktem pedagogicznym, którym zjednywał młodzież i rodziców wokół wspólnych celów i to zapewnia Mu wieczną pamięć u wszystkich wychowanków.

Obecnie szkoła nosi imię Ignacego Wyssogoty

Zakrzewskiego, który w testamencie własnoręcznie podsumował swoje życie jednym zdaniem:

Bez wątpienia, Pan Dyrektor Marian Euzebiusz Buksiński swoją pracą na rzecz środowiska żelechowskiego realizował w sposób znakomity testamentowe wskazanie naszego Patrona.

Żelechów dnia 2 czerwca 2001 r.